پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟

همیشه بهمون میگن : اینو بخور واسه حافظت خوبه جدول حل کن ، کتاب بخون، این کارو بکن و این کارو نکن تا دچار آلزایمر نشیولی هیچوقت کسی نیست بگه چیکار کنیم تا فراموش کنیم؟ نمیخوام مثل شکست عشقی ها بشینم اینجا روضه بخونم چون نه شکست عشقی خوردم و ازون مهمتر اصلا به عشق اعتقاد ندارم‌! فقط دلم گرفته.نمیتوتم مثل خارجیا که میگن " ببخش و فراموش کن" ازشون بگذرم.معمولا میبخشم ولی فراموش نمیکنم ولی این بار حتی نمیتونم ببخشم! و ..من که همیشه بد هیشکی رو نمیخوام امیدوارم این موجودات همینطور که با من و ما رفتار کردند سرشون بیاد .گرچه بی شعورتر از اون هستند که درک کنند اشتباه کردند. هیچی بدتر از دوستی با بیماران چندشخصیتی که قبول ندارند بیمارند ،نیست پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟...ادامه مطلب

ما آدما طماعیم. خودمونیم دیگه، تعارف نداریم.گاهی به طمع چیزی که دوست داریم ، چشامونو رو خیلی چیزا میبندیم.نه اینکه مثل کبک کلمونو بکنیم زیر برف ، نه، فقط... میدونید یه زمان هایی زیادی خودمونو میذاریم جای بقبه و انقدر درکشون میکنیم که یادمون میره خودمون هم وجود داریم و حقی داریم. انقدر خودمونو به خواب میزنیم تا اینکه یک روز حقیقت میزنه پس کلمون و به خودمون میایم. بدتر از لحظه ای که میفهمی همه چی دروغ بوده، لحظه ای که میفهمی هنوز بخشی از وجودت دوست داره با این آدما دوست باشی دردناکه. میدونی این آدما همش دروغ گفتن و تو رو انداختن جلو و پشت سر تو چه کارا که نکردن، اما...نمیدونم از تنهاییه یا از نبودن کسی که مثل تو فکر کنه، باز دلت میخواد همه چی به حالت عادی برگرده.اما در اشتباهی، آبی که ریخته شده رو نمیشه جمع کرد. باید بذاری بری قبل اینکه بیشتر آزرده شی. گاهی باید همه چی رو گذاشت و رفت و به پشت پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟...ادامه مطلب

دیروز ظهر شنیدم که زلزله اومده در غرب ایران و حتی تا اینجا، شهر من لرزه اش حس شده ولی من...هیچی حس نکردم و هیچ خبری نداشتم. سالهاست که با تلویزیون ملی قهرم و صادقانه در بهترین حالت شاید یک ساعت در هفته پای ماهواره بشینم اونم زمانیه که بخوام یک چیز شاد ببینم تا حالو هوام عوض شه.در صفحات اجتماعی از ایرانی ها پرهیز میکنم. فالوشان نمیکنم و البته آنها هم با علایق من حال نمیکنن که بخوان منو  فالو کنن...تنها تلگرام می ماند.تنها راه اتصال من به ایرانی ها که فقط برای کارای درسی ساختم . به چند صفحه ی دیگه هم پیوستم اما ...درهرصورت خبرو دیر شنیدم و از خودم متاسف شدم. اما تنها تاسف من به اینجا ختم نمیشه. باز در صفحه های حامی حیوانات به خبر فستیوال گوشت سگ خوری در کره برخوردم.  به این فکر میکنم تا کی قراره همه چیز به همین روال بمونه؟ تا کی یک سری خبر تکراری رو باید بشنویم و هربار از شنیدنش اشک به چشمامون بیاد؟ از اینکه میبینم عبرت نمیگیریم ناراحتم. ازینکه کاری نمیکنیم ناراحتم . ازینکه نمیشه کاری کنم ناراحتم.  ازاینکه زنده ام و ناتوان در کمک کردن متاسفم. پ.ن۱: احتمالا بیشتر از من میدونید چطور کمک بفرستید برای زلزه زدگان پس دراین مورد حرفی نمیزنم اما در مورد فستیوال گوشت سگ خوری ، اگه مقدوره، اگه اهمیت میدید، لطفا به اینجا سر بزنید و امضا کنید.این امضا فقط ۲دقیقه طول میکشه ولی شاید جون کلی سگ رو پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟...ادامه مطلب

امروز روز کتاب">کتاب">کتاب و کتاب خوانی و کتابدار بود، البته اگه بخوام صحیح بگم دیروز بود اما چون تا من نخوابم روز ادامه داره، پس میشه امروز؛ بهرحال، اصل مطلب این بود که میخواستم این روز قشنگ و خوب رو به تمام دوستداران کتاب و مطالعه تبریک بگم. خدا شما رو حفظ کنه و به قول پیرزنا : خدا نسلتونو زیاد کنه، که جدا در خطر انقراضید.امروز با اینکه سرم شلوغ بود ولی شروع به خوندن یک کتاب جدید کردم. کتاب نصفه در دست مطالعه زیاد دارم که یه ذره یه ذره پیش میرن.چون آدم اهل حال هستم هرچیزی رو باید در زمانی که حالش هست بخونم تا لذتشو ببرم.کتابی که امروز شروع کردم اما تمومش نکردم:تفریحگاه خانوادگینوشته ی یکتا کوپانترجمه ی فرهاد سخانشر ماهیپ.ن: تمومش کردم نقدش هم بکنم یا نه؟ گرچه ترجیح میدم فقط اسم ببرم تا شما بخونید . اگر کسی مایل بود راجبش بحث کنیمپ.ن۲: من چیزی مصرف کردم؟ کو خواننده؟ بر فرض محال اگرم کسی این پست منو بخونه مگه اهمیت میده؟ اصلا تو این زمونه کسی کتاب میخونه؟؟؟پ.ن۳: یادش بخیر یک دوست فروردینی تو این صفحه، آره همین وبلاگ، بود که کتاب یا فیلم هایی که معرفی میکردمو میخوند و در موردش با هم حرف می زدیم. چقدر قدیما مردم خوبتر بودنبرچسب‌ها: کتاب پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟...ادامه مطلب

یک سری از دوستان هم هستند که فقط دهانند و دریغ از حتی یک گوش شنوا و چون مغزشون هنوز آکبنده نمیتونند فکر کنند . این دوستان طوطی های خوبی هستند. دقیقا هرچی استاد یا مادر یا شخص موردعلاقه شان گفته رو نقل میکنند و به عنوان باور خود و چیزی که حقیقت محضه بیان میکنن.چجوری میشه رفت تو لیست فیوریت اینجور آدم ها؟ کافیه قربون صدقه اشون برید و به جونشون غر نزنید و تمام مدت تائیدشون کنید. یکی از ویژگی های بارز همچین موجوداتی اظهار فضل در رابطه با همه چیزه. از نرفتن ایتالیا به جام جهانی گرفته تا رای گیری مردم استرالیا برای قانون ازدواج همجنس بازان.اصلا مهم نیست نه فوتبال نگاه میکنند و نه میدونند دقیقا بای سکشوال چیه، مهم نظر دادنه و در صحنه حضور داشتنه. دیروز یکی از همین تیپ دوستان در رابطه با گیاهخواری من نظر داد. من داشتم ساندویج الویه مو به دوستم تعارف میکردم و میگفتم توش مرغ و تخم مرغ نیست اما خوشمزست و اگه میخای بیا تو هم بخور... از نا کجا آباد این موجود همه چیز دان پرید وسط حرفم که: - میدونی چقدر گیاهخواری بده؟ - میدونی چقدر به بدن آسیب میرسونه؟ - میدونی برا چی اسلام... - میدونی... و بعد از یک سری میدونی های دیگر شروع کرد به دستور دادن - باید حتما گوشت قرمز بخوری - باید ... - نباید... حتی مهلت نمیداد حرف بزنم... متاسفانه زمانی که خواستم دهنمو وا کنم تا دهنشو سرویس کنم استاد اومد سر کلاس و پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟...ادامه مطلب

اگه ادم مزخرفی هستی تلاش کن بهتر شی

با وانمود کردن و ادای خوبا رو دراوردن که بهتر نمیشی هیچ

مزخرف تر و حقیرتر هم به نظر میای

خودت باش

 

پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟...

تو تنها آدم موجود تو دنیا نیستی 

تنها وقت تو ، انرژی تو و زمان تو نیست که با ارزشه

دنیا حول تو نمیچرخه پس انقدر ارزش دیگرانو پایین نر

البته با تاخیر ارزش خودت و ارزش زمان رو از بین میبری

اینم فراموش نکن وقتی دیر بکنی حق هیچ اعتراضی نداری

فراموش نکن وقت منم به اندازه ی تو و شاید بیشتر از تو با ارزشه، وقت شناس باش 

پ.ن: از کاشته شدن و دیر کردن متنفرم و هی اسیر اینجور آدما میشم

پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟...

چقدر سلام گفتن سخته....! یادمه 2سال و نیم پیش گفتم میرم و برنمیگردم و بعدها پست هامو پاک کردم . منظورم اون چند دونه ای بود که بلاگفا برام باقی گذاشت...بهرحال بگذریم. خیلی چیزا از 2 سال پیش تغییر کرد..دلم نمیخواد بگم ولی منم خیلی تغییر کردم . البته بس پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟...ادامه مطلب

دفت کردم فقط ما ایرانی ها هستیم که وبلاگ نویسی رو فراموش کردیم

و فقط گیر دادیم به استوری گذاشتن تو اینستا...

دوستای من (خارجی ها) هنوز وبلاگ نویسن و هنوز نوشته هاشون طرفدار داره...

من که دلم میخواد کلی بنویسم باید چیکار کنم؟؟ موندم چظوری تو توئیتر دووم اوردم!!!!؟!؟!

از فیس بوک خوشم نمیاد...توئیتر که اصن جا نداره واسه حرف زدن..اینستام فقط به درد عکس

میخوره..تلگرامم...بابا ولم کن دوسش ندارم!!!

پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟...