پست شماره 2 - وبلاگ نویسان کجایید؟؟

یک سری از دوستان هم هستند که فقط دهانند و دریغ از حتی یک گوش شنوا و چون مغزشون هنوز آکبنده نمیتونند فکر کنند . این دوستان طوطی های خوبی هستند. دقیقا هرچی استاد یا مادر یا شخص موردعلاقه شان گفته رو نقل میکنند و به عنوان باور خود و چیزی که حقیقت محضه بیان میکنن.چجوری میشه رفت تو لیست فیوریت اینجور آدم ها؟ کافیه قربون صدقه اشون برید و به جونشون غر نزنید و تمام مدت تائیدشون کنید. یکی از ویژگی های بارز همچین موجوداتی اظهار فضل در رابطه با همه چیزه. از نرفتن ایتالیا به جام جهانی گرفته تا رای گیری مردم استرالیا برای قانون ازدواج همجنس بازان.اصلا مهم نیست نه فوتبال نگاه میکنند و نه میدونند دقیقا بای سکشوال چیه، مهم نظر دادنه و در صحنه حضور داشتنه. دیروز یکی از همین تیپ دوستان در رابطه با گیاهخواری من نظر داد. من داشتم ساندویج الویه مو به دوستم تعارف میکردم و میگفتم توش مرغ و تخم مرغ نیست اما خوشمزست و اگه میخای بیا تو هم بخور... از نا کجا آباد این موجود همه چیز دان پرید وسط حرفم که: - میدونی چقدر گیاهخواری بده؟ - میدونی چقدر به بدن آسیب میرسونه؟ - میدونی برا چی اسلام... - میدونی... و بعد از یک سری میدونی های دیگر شروع کرد به دستور دادن - باید حتما گوشت قرمز بخوری - باید ... - نباید... حتی مهلت نمیداد حرف بزنم... متاسفانه زمانی که خواستم دهنمو وا کنم تا دهنشو سرویس کنم استاد اومد سر کلاس و , ...ادامه مطلب